Rozdział 15

*W poprzednim rozdziale*
Leon znalazł kartkę, na której była napisana groźba. Chłopak postanowił szczerze porozmawiać o tym z Violettą. Jednak dziewczyna nic nie chce mu powiedzieć. Kiedy Leon idzie do parku i siada na ławce, ktoś się do niego dosiada. Kim jest ta osoba? Dlaczego Violetta nie chce powiedzieć Leonowi całej prawdy? I jak zareagują przyjaciele dziewczyny na wiadomość o tym, że wyjeżdża?
*Leon*
Kiedy się odwróciłem, ujrzałem... Pablo.
- No, no, no co za spotkanie... prawda? - Czego ode mnie chcesz?!!
- Dowiedzieć się czy przeczytałeś karteczkę, która leżała na parapecie, twojego okna? - zapytał kpiąco
- Czyli to byłeś Ty???
- Całkiem możliwe
- CZEGO CHCESZ OD VIOLETTY?!!!! -zapytałem wstając i biorąc go za kołnierz koszuli. Ale zobaczywszy przechodzących ludzi i patrzących się na mnie, puściłem go i dalej wyczekiwałem na odpowiedź.
- Uspokój się, spokojnie oddychaj -powiedział spokojnie, ale zarazem strasznie wkurzająco
- Co spokojnie, co spokojnie???!!! Czego chcesz od Violetty?! - zapytałem krzycząc
- Powiem tak, daj jej spokój a ani Tobie, ani jej nic się nie stanie i wszyscy będą żyli długo i szczęśliwie - powiedział to w taki sposób że najchętniej w tym momencie bym go rozszarpał
- Nie doczekanie Twoje! Na pewno nie będę ulegał Tobie! - powiedziałem
- Oj kotku! Mi nie musisz ulegać. Ale ulegnij swojej przyjaciółeczce. Która za parę dni wyjeżdża!
- To znaczy? - zapytałem
- Już Ty sam domyśl się co to znaczy -powiedział wstając i prawie odchodząc - Dlaczego Ty jej to robisz i zabierasz ją z powrotem do Madrytu?!! - zapytałem zdenerwowany ze łzami w oczach. Nie uzyskałem żadnej odpowiedzi, bo Pablo odszedł. Siedziałem jeszcze bezczynnie na tej ławce i myślałem o tym wszystkim od początku, kiedy usłyszałem dźwięk mojego telefonu. Na wyświetlaczu zobaczyłem zdjęcie Violetty. Ucieszyłem się, bo już myślałem iż chce powiedzieć mi całą prawdę.
/Rozmowa Violetty i Leona/
- Halo? - odebrałem
- Leon, pomożesz mi powiedzieć o wszystkim reszcie?
- Tak. Przecież obiecałem. Ale jak, gdzie i kiedy? - zadałem pytanie
- To dzisiaj u mnie o 13. Nie wiem, jak to zrobię, ale najlepiej w najprostszy sposób. - powiedziała - strasznie się boję... - dokończyła dążącym głosem
- Nie martw się. Wszystko będzie dobrze. - pocieszyłem ją - Wiesz... jestem teraz w parku i niespodziewanie spotkałem... nie zgodniesz kogo! -odpowiedziałem
- No mów! - popędzała mnie
- Pablo! - dokończyłem co ją widocznie zdziwiło
- Co?! Ale jak to? I co mówił?? - zapytała
- Powiedział że to od niego był ten list na moim oknie. I powiedział też że mam ci dac święty spokój
- Aaaa... no... wiesz... yyyy... muszę już kończyć no... bo... ten... no...
- Dlaczego się jąkasz? Wszystko okey? -zapytałem zdziwiony
- Yyy... tak no pewnie. To do zobaczenia. Paa
- Paaa - odpowiedziałem i się rozłączyłem. Poszedłem do domu, bo była godz. 11:30. Po 10 minutach byłem z powrotem w domu. Oczywiście nie obyło by się bez pytań taty.
- Miałeś wrócić za chwilę, a tymczasem my z mama zbieramy się już na zakupy.
- Tato, jestem zmęczony. Mogę... -powiedziałem i wskazałem na swój pokój na górze
- Idź! Wracamy z mamą za 2 godziny. - Jasne!
Kiedy poszedłem na górę, bezwładnie rzuciłem się na łóżko. " I co ja mam teraz zrobić? Ustąpić Pablo i dac spokój Violetcie, czy dalej to wszystko ciągnąć? Przecież i tak już nie długo wyjeżdża. I tak bez różnicy" - biłem się z myślami.
*Violetta*
Do wszystkich napisałam sms-a, żeby przyszli do mnie o 13, bo mam im do przekazania pewną ważna rzecz. Oczywiście potwierdzili przybycie. Strasznie boję się im powiedzieć o tym, nie wiem jak zareagują. Czy się nie obrażą? Niestety muszę jechać. Już za 3 dni wyjeżdżam. Muszę zostawić, przyjaciół, których dopiero co odzyskałam i na których mi bardzo zależy. Muszę opuścić ten dom, te piękne miejsce - rozmyślałam tak a parę kropel łez spłyneło mi mimo wolnie po policzku. Nim się obejrzałam była już 12:30, usłyszałam dzwonek do drzwi. Od razu pobiegłam by je otworzyć. Ujrzałam w drzwiach... Leona.
- Już przyszedłeś? - zapytałam
- Tak. Za wcześnie?
- Nieee..., w samą porę - powiedziałam, po czym przywitałam sie z chłopakiem - Wiesz chciałbym wiedzieć czemu się tak szybko dzisiaj rozlaczylas?
- Ale kiedy? - udałam zdziwiona
- No dzisiaj jak do mnie zadzwonilas, abym przyszedł do Ciebie podczas gdy Ty będziesz mówić im prawdę.
- Aaaa..., no bo wiesz... yyyy... - nie dokończyłam bo usłyszałam dzwonek do drzwi - o pewnie już przyszli. W drzwiach ujrzałam Ludmiłę i Francesce. Od razu się z nimi przywitałam, po czym dziewczyny usiadły na kanapie obok Leona.
- No to co chciałaś nam powiedzieć Violu? - zapytała Francesca
- Zaczekajcie aż przyjdą chłopaki -odpowiedziałam. Po jakichś 5 minutach usłyszałam dzwonek do drzwi. "To pewnie chłopaki" - pomyślałam. Podeszłam do drzwi by je otworzyć i zobaczyłam Pablo. Rozejrzałam się za siebie czy nikt nie widział kto przyszedł, po czym wypchnęłam Pablo na zewnątrz i krzyknęłam "zaraz wracam!"
- Czego chcesz?! - zapytałam
- Przyszedłem dowiedzieć się czy już powiedziałaś swoim 'przyjaciołom' że wyjeżdzasz?
- Właśnie ich zaprosiłam żeby im to powiedzieć - odparłam - To dobrze. Pamiętaj, że za 3 dni wyjeżdżamy.
- Dobrze pamiętam! A teraz idź już stąd zanim ktoś Cię tu zobaczy! -powiedziałam - Jezu! Chłopaki idą. Co robić? Co robić? - gadałam do siebie - To może ja już pójdę - powiedział i już chciał wychodzić ale go zatrzymałam
- Nie teraz! Czekaj! Tu wejdź! -wepchnęłam go do drzwi prowadzących w stronę piwnicy.
- Siedź tu i nie wychodź aż chłopaki nie wejdą do domu! - powiedziałam, po czym się dziwnie do mnie uśmiechnął
- No co?! -dodałam zdziwiona
- Nic. Po prostu słodko wyglądasz jak się denerwujesz - powiedział uwdzicielsko
- Oj dobra!!! Siedź tu i nie wychodź póki chłopaki nie wejdą do domu! -odpowiedziałam i zamknęłam drzwi. Podeszłam do chłopaków.
- Siemka! - krzyknęłam i blado się uśmiechnęłam po czym się z nimi przywitałam
- No hej! Co tam chcesz nam powiedzieć? - zapytał Maxi
- W domu są jeszcze Fran, Ludmiła i Leon. Pójdziemy do nich i razem Wam wszystkim powiem ok?
- Jasne! - odpowiedział Federico. Gdy Marco, Fede i Maxi wchodzili do domu ja wychyliłam się aby sprawdzić czy Pablo nie wychodzi. Ale na szczęście nie, więc spokojnie weszłam za nimi do domu.
- No to są już wszyscy - powiedziałam sama do siebie, spojrzałam błagalnie na Leona i wzięłam głęboki wdech...
- No to... chciałam Wam powiedzieć...
- Chwila. Violu, może pójdziemy do kuchni po picie, które wcześniej przygotowałaś - powiedział Leon
- Ale... - zaczęłam
- Chodź! - powiedział Leon przez zaciśnięte zęby i pociągnął mnie za rękę w stronę kuchni.
- No co?!! - wyrwałam rękę z uścisku chłopaka
- Violu, a może jednak nie pojedziesz i nie będziesz musiała im tego mówić! -powiedział
- Leon!! Co Ciebie opętało?!! Mówiłam Ci że muszę jechać. - powiedziałam ledwo powstrzymując się od płaczu. I Leon również.
- Dobra. No to idziemy i trzeba to w końcu z siebie wydusić, nie?? -powiedział
- No... - odpowiedziałam i złapałam chłopaka za rękę, po czym skierowałam się do salonu.
- No to... ciężko mi jest to powiedzieć ale... - zaczęłam a ręce mimowolnie zaczęły mi się trząść, a nogi zrobiły się jak z waty.
- No mów! - popedzała mnie Fran
- Ja... wracam do Madrytu razem z Pablo... - w końcu powiedziałam
- CO?!!!!!!! - zapytali wszyscy na raz. Ja tylko skinęłam głową, a Leon podszedł do mnie i objął ramieniem
- Niestety to prawda - powiedział Leon
- Aaallleee jjjaaakkk, kkkiiieeedddyyy?!! -zapytała zdenerwowana Ludmiła
- Za 3 dni! - odpowiedziałam
- Nieeee... słuchajcie! Violu powiedz nam że to tylko taki głupi żart i że nigdzie nie wyjeżdżasz - powiedziała Francesca z sztucznym uśmiechem na twarzy
- Właśnie! - poparł Marco
- Niestety to nie żart. Muszę wracać. Przepraszam - powiedziałam, po czym rozpłakałam się niczym małe dziecko *Leon*
Gdy Violetta wyznała już wszystkim prawdę. Szturchnąłem Federico w ramię na znak aby wyszedł że mną na chwilę na dwór. Zrozumiał gest, dlatego od razu wstaliśmy i ruszyliśmy w stronę drzwi.
- Co jest? - zapytał zdziwiony
- Wiesz... czuje że Violetta ma jakieś kłopoty tylko boi się o nich powiedzieć. - powiedziałem
- Skąd takie przeczucia? - zapytał
- No nie wiem moja męska intuicja -odpowiedziałem
- Stary! Ona wyjeżdża i to, to Ci leży na sercu i wymyślasz niestaworzone historie.
- Mój najlepszy przyjaciel! Zawsze mnie wesprze! - powiedziałem ironicznie i poklepałem go po ramieniu - No co?! Zakochałeś się mój drogi, zakochałeś - powiedział
- Dobra Fede zaczynasz gadać już od rzeczy więc może chodźmy już do domu. - odpowiedziałem, po czym weszliśmy do domu. Zobaczyliśmy tylko trzy zapłakane dziewczyny i dwóch przygnębionych chłopaków.
- To może dziewczyny niech sobie pogadają, a my już pójdziemy? -zaproponował Federico
- Ja zostaję! - odpowiedziałem
- Też myślę żebyście sobie wszystko wyjaśniły i pogadały - powiedział Maxi
- A Ty Marco? Idziesz? - zapytał Fede
- Tak - odpowiedział, po czym we trzech ruszyli w stronę drzwi i pożegnali się z dziewczynami.
- Zobaczymy się jeszcze przed Twoim wyjazdem Violu? - zapytał Federico żegnając się z szatynką
- Nie wiem. Wyjeżdżam za 3 dni więc sądzę że już nie. - odpowiedziała smutna
- Może kiedyś się jeszcze zobaczymy. Pa - powiedział Fede wychodząc z drzwi. Potem dziewczyna pożegnała się z resztą chłopaków i poszli.
- To ja może też nie będę Wam przeszkadzał i pójdę do domu? -powiedziałem
- Nie Leon. Ty zostań a my idziemy. Nie będziemy robić sobie więcej żalu. -powiedziała Francesca cała oblana łzami
- Nie ale Fran... - zaczęła Viola
- Nie Violu. Wiedz że Cię kochamy jak własną siostrę. Dlatego im dłużej będziemy zostawać tym coraz bardziej będzie nam trudno się z Tobą rozstać. Odprowadzimy Cię na lotnisko i tam się pożegnamy. Ok?
- Jak chcecie. W porządku -odpowiedziała szatynka żegnając się z przyjaciółkami.
- No to po wszystkim - powiedziałem
- Wcale nie! Nie dam rady wyjechać! -rozpłakała się Violetta i ukucnęła opierając się o drzwi
- To nie wyjeżdżaj - powiedziałem z uśmiechem na twarzy
- Muszę! - odpowiedziała
- No to powiedz mi DLACZEGO twierdzisz że 'musisz' jechać! -zapytałem
- Na prawdę chcesz wiedzieć?! -zapytała wycierając chusteczką rozmazany makijaż
- Tak! - powiedziałem stanowczo
- No to, powiem Ci. Muszę wyjechać ponieważ...

*******************************************************
Siema! Czy Violetta powie Leonowi prawdę? Tego dowiecie się czytając następny rozdział. Bardzo Wam dziekuje za komentarze pod ostatnim rozdziałem <3. Zachęcam również do zaglądania do zakładki "zapytaj bohatera" oraz "Zaproś do siebie". To chyba na tyle... no to...
9 komentarzy = rozdział 16 Pozdrawiam i do napisania :D