Rozdział 18

PRZECZYTAJ NOTKĘ POD ROZDZIAŁEM!

- Tak naprawdę wyjeżdżam ponieważ... Pablo mnie szantażował! - wreszcie wydusiłam
- Co?! Ale jak to Cię szantażował?! - zadziwił się
- Powiedział że jeżeli z nim nie wyjadę i do niego nie wrócę zrobi coś i mi i Tobie. Z szczególnym uwzględnieniem Ciebie - powiedziałam płacząc
- No nie! Zabije gnoja! - powiedział i już chciał iść w jego stronę
- Nie Leon! Uspokój się! - krzyknęłam zatrzymując go - Spokojnie! Udawaj że o niczym nie wiesz, a ja zrobię tak jak chce żeby dał nam spokój!
- Co?! Chcesz z nim pojechać po tym jak Cię szantażował?!
- Tak. Leon, nie możesz nic zrobić bo jeśli wykonamy jakikolwiek ruch przeciwko niemu to on zrobi coś i mi i Tobie.
- Ty chyba zwariowałaś!! - krzyknął - Nie ma prawa tego zrobić! Czemu mi tego wcześniej nie powiedziałaś?!
- Bo wiedziałam że tak zareagujesz! Uspokój się i robimy wszystko jak on chce.
- Ty zwariowałaś! - powiedział
- Może i tak, ale za bardzo mi na Tobie zależy żebym ryzykowała Twoje życie! - powiedziałam - zrób to dla mnie i nie rób nic, dobrze? Ja teraz z nim polece i oboje będziemy bezpieczni!
- Ale Violu... nie chcesz ryzykować mojego życia, a co z Twoim?! - powiedział a oczy momentalnie mu nie zaszkiły
- Nie wiem. A i te pocałunki jakie przeżyliśmy były najcudowniejszymi w moim życiu - powiedziałam całując jego policzek - żegnaj!
*Leon*
Nie no ja nie mogę na to pozwolić! Ona zwariowała że z nim leci! Szybko pobiegłem do Francesci i Ludmiły.
- Dziewczyny! Pomóżcie! Nie wiem co robić!
- Leon! Spokojnie! Co się dzieje?! - zapytała zdezorientowana Ludmiła
- Violetta została szantażowana przez Pablo, że jeżeli z nim nie poleci i znów do niego nie wróci on zrobi coś mi i jej! Co mam zrobić żeby jej jakoś pomoc!
- Co?! Ale... nie wiem Leon! A ona co na to? - zapytała Francesca
- Mowi że zrobi tak jak on chce i poleci z nim a oboje będziemy bezpieczni! Przecież on może jej coś zrobić! - krzyczałem
- Leon! Spokojnie! Nie wiem co robić! Ludmiła, jakieś propozycje? - zapytała Fran
- Niech Leon jedzie z nią! - krzyknęła Ludmiła
- Co ale jak? Przecież nie mam kasy na bilet. Poza tym teraz mi nie sprzedają!
- Nie to chyba nie jest najlepszy pomysł! Poza tym skapnęli by się że Leon tam jest. - powiedziała Fran
- Masz rację! Co ja w ogóle mówię! - powiedziała Ludmiła
- Leon, na razie miej z nią kontakt telefoniczny! Czy nic jej nie jest itp, a ja i Ludmiła zastanowimy się co dalej, okey? - powiedziała Fran
- Jasneee... - odpowiedziałem bezsilny
- Ej nie załamuj się! Wszystko będzie dobrze! - powiedziała Ludmiła biorąc mnie za ramię
- Czy Wy nie rozumiecie, że jej może się coś stać??!! - powiedziałem
- Na razie póki są w samolocie nic jej się nie stanie, a później znajdziemy jakieś rozwiązanie. Spokojnie! Idź do domu i spróbuj się z nią skontaktować! - powiedziała Francesca
Nic nie odpowiedziałem tylko skierowałem się w stronę mojego motoru. I pojechałem do domu. Na miejscu byłem po upływie 23 minut. Gdy wszedłem do domu zdjąłem kurtkę i buty i poszedłem do kuchni. Na blacie kuchennym znalazłem list od rodziców.
Leon! 
Razem z mamą wyjechaliśmy na parę dni do Twoich dziadków na wieś aby pomóc im w gospodarstwie. Są już starsi więc nie dają już sobie z tym wszystkim rady. Mam nadzieję, że zrozumiesz. Wracamy za 5 dni. 
Tata :)
Zgniotłem kartkę i rzuciłem nerwowo na podłogę. Poszedłem do salonu i rzuciłem się bezwładnie na kanapę. Wyjąłem telefon i przekręciłem numer Violetty. Nie odebrała, więc próbowałem jeszcze raz. Odebrała.
/Rozmowa Leona i Violetty/
- Halo? - odebrała cicho
- Hej! To ja Leon! - powiedziałem
- Tak. Wiem. Po co dzwonisz? - mówiła dalej cicho
- Violu, powiedz mi tylko jedną rzecz. Czy nic Ci nie jest i czy jesteś bezpieczna?
- Tak. Leon... - nie dokończyła, bo przerwał jej męski głos. Później usłyszałem tylko pikanie w słuchawce.
- Halo Violetta! Jesteś?? Halo?? - i nic. Poderwałem się gwałtownie z kanapy i zacząłem chodzić nerwowo po pokoju, trzymając w ręku telefon. "Co ja mam teraz zrobić?!!" - zadręczałem się. Dzwoniłem do Violetty kolejne 50 razy i dalej bez skutku. Teraz przydałby mi się tylko płacz. Zaraz! Przecież gdzieś powinienem mieć numer Diego. Grzebałem w telefonie i w końcu znalazłem. Bez zastanowienia nacisnąłem zieloną słuchawkę. Po paru sygnałach odebrał.
/Rozmowa Diego i Leona/
- Diego?
- Taa - odpowiedział nieprzyjemnie. Zresztą jak to on.
- Co zrobiliście z Violettą?!! - krzyknąłem
- A to Ty Leoś... Oj nie martw się o swoją dziewczynę... jest całkowicie bezpieczna - odpowiedział obojętnie
- Co jej zrobiliście?! Gdzie ona jest!
- Ty się o nią nie martw. Jest w dobrych rękach. Pa - powiedział i się rozłączył. Rzuciłem nerwowo telefon na kanapę i usiadłem obok. W tej samej chwili usłyszałem dzwonek do drzwi. "Kogo tam znowu niesie??!!" - powiedziałem nerwowo. Niechętnie poszedłem otworzyć drzwi. A w nich ujrzałem... Stephie?? A co ona tu robi?? Jeszcze tylko jej tu brakowało!
- Hej! Leośśś... - znów przedłużyła te "ś". Ugh...
- Cześć - powiedziałem obojętnie, a ta tylko dziwnie się na mnie popatrzyła... - no co? Coś się stało, że przyszłaś?
- Nie tylko wiem od moich rodziców, że Twoja przyjaciółka... jak jej tam..., a no tak... Violetta, wyjechała - powiedziała i się dziwnie uśmiechnęła.
- No tak tyle że nie rozumiem co masz do tego? - zapytałem zdziwiony
- A Twoi rodzice wyjechali na wieś... - powiedziała zbliżając się do mnie
- No i co z tego?? - zapytałem odsuwając się, aż wpadłem na ścianę
- To pomyślałam że wpadnę do Ciebie i sobie trochę pogawędzimy... - dokończyła kładąc swoje obje dłonie na mojej klacie i zbliżając się do mnie... Pech akurat chciał, żeby wtedy przyszły do mnie Francesca i Ludmiła, a drzwi były nadal otwarte.
- A-a-a-a-a-a - zaniemówiła Ludmiła
- Taa... a myślałyśmy, że Tobie naprawdę zależy na Violetcie i na tym co się z nią teraz dzieje. Ale widzę, że już znalazłeś sobie pocieszenie. Chodź Ludmiła idziemy. - powiedziała Fran biorąc przyjaciółkę za rękę
- Niee... dziewczyny zaczekajcie! To nie tak jak myślicie. Ja... - powiedziałem
- Daj se siana Leon - powiedziała Ludmiła
- Ale... - zacząłem
- Nie zrozumiałeś Ludmiły. Daj nam już spokój! - krzyknęła Fran
Poszedłem z powrotem do domu gdzie nadal stała ta barbie z tym swoim uśmieszkiem.
- Ajjj... Leośśś... przepraszam to moja wina - powiedziała
- Nie ważne, chcesz się ze mną napić może wina? - zapytałem

*Stephie*
- Jasne! - odpowiedziałam - To ja usiądę na kanapie i na Ciebie poczekam
- Okey - odpowiedział
"No i pierwsze koty za płoty!" - uśmiechnęłam się do siebie. Teraz te dwie powiedzą wszystko tej 'niewinnej' Violetce, a ta nie będzie chciała już go znać! A jeszcze teraz... gdy Leon przyniesie te wino..., trzeba będzie włączyć kolejną część planu w życie.
- Jestem! - powiedział trzymając w jednej ręce butelkę wina, a w drugiej dwa kieliszki. Nalał w nie cieczy i jeden dał mi. Położyłam nogę na nogę i lekko podwinęłam moją sukienkę. Oparłam się prawą ręką o poduszkę na sofie, a w drugiej trzymałam kieliszek z winem. Leon usiadł koło mnie. Przybliżyłam się do niego, a dla tego że był załamany dzisiejszym dnie postanowiłam zadziałać. kiedy wypiliśmy już po dwa kieliszki cieczy łokciem mojej prawej ręki oparłam o poduszkę a dłonią delikatnie przyjeżdżałam po włosach szatyna. Ten tylko patrzył się na mnie i kiedy chciał się odsunąć opamiętał się i dalej parzyliśmy się sobie prosto w oczy. W pewnym momencie postanowiłam wykorzystać sytuację i zbliżyłam się do niego tak, że najpierw stykaliśmy się nosami a później... pocałowaliśmy się. Nie zaprzeczał pocałunkowi, a wręcz przeciwnie... pogłębiał je. Odstawiłam kieliszki na ławę i bez większego zastanowienia usiadłam na nim okrakiem, po czym złapałam go dłońmi za policzki i znów pocałowałam. Całowaliśmy się tak dłuższą chwilę, aż zabrakło nam powietrza. Oderwaliśmy się od siebie i wtedy Leon złapał mnie za biodra.
- A może zatańczymy? - zapytał
- Pewnie - powiedziałam, po czym chłopak wziął do ręki jakiś pilot i włączył spokojną muzykę. Potem wziął mnie za biodra, a ja ręce oplotłam na jego szyi. Tańczyliśmy wolno i w rytm muzyki, całując się przy tym. Gdy skończyliśmy usiedliśmy z powrotem na sofie i wypiliśmy kolejne dwa kieliszki wina.
- Wiesz..., jeszcze z nikim mi się tak dobrze nie całowało - powiedział
- Taak? A z Violettą? - zapytałam, ale nie uzyskałam żadnej odpowiedzi.
- A może tak spróbujemy ze sobą być? - zapytałam błagalnym głosem
- ...

*************************************************
Hej! Co powie Leon? Tego dowiecie się w następnym rozdziale :D! Słuchajcie, dzisiaj się nie rozpisuję z notką... także... dziękuję za komentarze pod ostatnim postem :) Kocham Was za to :*! Czekam na Wasze opinie na temat tego rozdziału. Mam nadzieję że się podoba... ;) Pewnie zauważyliście że nie piszemy już na początku rozdziału "*Wpoprzednim rozdziale*"... do pewnego momentu pisałyśmy, ale wydało nam sie to bezsensowne i szkoda było tylko na to czasu więcjuż ie piszemy xD. A chciałam Was jeszcze poinformować..., bo dobrze wiecie, że zaczął się już rok szkolny... niestety :(! Jesteśmy w drugiej klasie gimnazjum, dlatego... no łatwo nie jest! No ale do rzeczy...zmierzam do tego że rozdziały będą pojawiały dwa może trzy razy w tygodniu, więcej nie damy rady. Oczywiście w zależności od tego czy będzie odpowiednia ilość komentarzy. Tak więc... kończę na tym tą notkę...;)
12 komentarzy = rozdział 19
Pozdrawiam :)